December vorig jaar was ik in het Beierse Woud. Bij een boswandeling in de omgeving van Falkenstein kwamen we een cascade van een paar vijvers met stromend water tegen. Ik word altijd geboeid door waterspiegelingen vanwege de onverwachte verrassingen die foto’s ervan kunnen opleveren. De golfjes veranderen zo snel dat elk moment het resultaat weer anders is.
Direct vanaf de rand kwam ik niet hoog genoeg voor een goed perspectief, maar gelukkig was er nog een tweede pad dat omhoog liep en vanwaar het (net) wel lukte.
Deze foto is er een van een serie van een paar honderd, en de resultaten waren inderdaad erg verrassend. Het was wel zo dat de omstandigheden niet echt meer optimaal waren; het was tegen zonsondergang en al schemerig in het bos. Daarom werd het noodgedwongen een compromis tussen diafragma, sluitertijd en gevoeligheid.
De zwarte contouren en vlekken zijn – achteraf beredeneerd – van het bos en een aantal losse boomstammen in het tegenlicht, de blauwe reflecties zijn van de deels blauwe hemel boven me.

Panasonic GX7, Panasonic f/4-5.6 100-300 mm, f/7.1, 250 mm (500mm FF eq.), 1600 iso